Ajwan, nazywany również carom lub podagrycznikiem pospolitym, pochodzi z Indii. Wywodzi się z tej samej rodziny co koper ogrodowy, kminek zwyczajny czy kmin. Nasiona ajwanu są małe, delikatne, w jasne prążki, a na końcu nasiona znajduje się charakterystyczna cienka niteczka. Krzak/ roślina ajwanu ma pierzaste liście oraz czerwone kwiaty, rośnie ponad pół metra nad ziemią. Odpowiedni klimat dla niej to gorący i suchy.
Ajwan zapachem przypomina tymianek. Doskonale nadaje się jako dodatek przy pieczeniu chleba, placków/ naleśników z grochu (włoskiego, mung dalu), do potraw warzywnych. Można go używać w całości, lekko rozgnieść w moździerzu lub bezpośrednio przed użyciem zmielić.
Ajwan stosowany jest również jako zioło lecznicze przy dolegliwościach: bóle brzucha, problemy trawienne, nudności, wymioty, kaszel i dolegliwości typu kapha: przeziębienia i gorączka. W związku z jego właściwościami: gorący, przenikliwy/ penetrujący doskonale rozbudza agni poprawiając tym samym trawienie.
ajwan
Właściwości: mocny/ ostry w smaku, lekki, ułatwiający trawienie
Smaki: ostry, lekko gorzki
Vipaka: ostry
Virya: rozgrzewający
Wpływa na dosze: równoważy vata i kapha, może pobudzać pita
rośnie owo ziółko u mnie w ogródku, ale kwitnie na biało,czy to ta sama może być roślina, smak ma bardzo dziwny 😉
@ptaszkowieniebiescy nie wiem co rośnie u Ciebie w ogródku, ale Trachyspermum copticum czyli ajwan wygląda tak:
http://davesgarden.com/guides/pf/showimage/150199/
lub jeszcze lepiej:
http://www.uni-graz.at/~katzer/engl/Trac_amm.html
pozdrawiam:)
Aegopodium podagraria to łacińska nazwa podagrycznika. Jest bodaj nieco inny niż adżwan i rośnie chyba w całej Euroazji, ale nawet ten ma wiele zalet. Ponoć w najtrudniejszych czasach jego kłącza ratowały ludzi przed śmiercią głodową na Syberii.
Do nas zawlekli go Rzymianie; robili z niego sałatki.